ارائه مدلی برای توسعه فردی معلمان دوره ابتدایی مدارس استثنایی (یک مطالعه کیفی)

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی برای توسعه فردی معلمان دوره ابتدایی مدارس استثنایی برای دست‌یابی به چهارچوب مفهومی مناسب و توسعه مبانی نظری و عملی آن انجام شده است. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش برخاسته از دادهها انجام ‌شده است. مشارکت‌کنندگان پژوهش شامل صاحبنظران توسعه فردی، آموزش و پرورش استثنایی، تعلیم و تربیت و معلمان خبره مدارس استثنایی استان همدان بوده که از میان آن‌ها 17 نفر و به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند تا جایی که تحلیل‌ها به اشباع نظری رسیدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته گردآوری شدند. روش تحلیل، کدگذاری بوده که در سه سطح باز، محوری و انتخابی انجام شده است. یافته‌ها نشان دادند که توسعه فردی معلمان استثنایی شامل شش بخش کلیدی از جمله عوامل فردی (دارای 10 مؤلفه از جمله انگیزه درونی، خودکارآمدی، منبع کنترل درونی، امید، خودتنظیمی، انعطافپذیری، تفکر انتقادی، خودپنداره، تعهد شغلی و آیندهنگری)، فرایند توسعه فردی (دارای 9 مؤلفه شامل شناسایی وضع موجود، شناسایی وظایف و شایستگیها، تفاهم فرد و سازمان، هدفگذاری، تأمین منابع و امکانات، برنامه‌ریزی، اجرا، خودارزیابی و برنامه‌های اصلاحی)؛ عوامل سازمانی ( 5 مؤلفه از جمله تفویض اختیار، نظام مدیریت عملکرد، حمایت سازمانی، توانمندی مدیران و فرهنگ سازمانی)؛ راهبردهای توسعه فردی ( از جمله توسعه استعدادها، شایستهپروری، آموزشهای نوین و کار تیمی)؛ نتایج توسعه شخصی (شامل خلاقیت، تابآوری، خودشکوفایی، خوداحترامی، خودیادگیرندگی، خودهدایتی و خوداتکایی) و نتایج توسعه حرفهای (شامل چهار مؤلفه از جمله خودشناسی، تدریس، تعهد و ارتباطات حرفهای) بودهاند. متناسب با این یافتهها، پیشنهادهای کاربردی ارائه شده است.